مقدمه:
منیزیم معمولترین فعالکننده آنزیمهای گوناگون است. این عنصر رابطه نزدیکی با کلسیم و فسفر دارد. تقریباً ۷۰% کل منیزیم در استخوان و بقیه در بافتهای نرم و مایعات بدن پراکنده است (۱). دامهای جوان در زمان وقوع کمبود منیزیم این عنصر را از استخوان دریافت میکنند، ولی دامهای بالغ به علت تراکم بیش از حد استخوان نمیتوانند منیزیم خون را بالا ببرند و دراثر تتانی علفی تلف میشوند. بنابراین تأمین منیزیم از طریق جیره غذایی در نشخوارکنندگان امری حیاتی است. منیزیم از طریق ادرار، مدفوع و شیر دفع میشود و تنظیم بین منیزیم سرم خون (بدن) و منیزیم را که حیوان روزانه از دست میدهد از طریق جذب منیزیم از دستگاه گوارش صورت میگیرد. ادامه مطلب
ادامه مطلب ...
Loading ...
