مطالب منتشر شده در دسته ی "علمـــی و پژوهـــشی"

بکارگیری پروبیوتیک ها در بهبود پدیده تخمیر در شکمبه

مخمرها و فرآورده های جانبی آنها به عنوان منابع پروتئین و انرژی در تغذیه نشخوارکنندگان به کار می روند. با این وجود، از اواخر دهه ۱۹۸۰ علاقمندی موجود برای مصرف فرآورده های حاوی مخمر و یا قارچ های رشته ای مشابه پروبیوتیک ها افزایش یافت که موجب بهبود کارکردهای دستگاه گوارش می گردند. فرآورده های حاوی مخمر یا قارچ که برای افزایش تولید به نشخوارکنندگان بالغ خورانیده می شوند، هیچ ارتباطی با پیشگیری از اسهال در آنها ندارد. این فرآورده ها موجب افزایش رشد نشخوارکنندگان بالغ می گردند؛ به نحوی که این افزایش بسیار بیش از آن چیزی است که با توجه به آنالیز این فرآورده ها انتظار می رفت. فرآورده های موجود در بازار حاوی مخمر ساکارومایسس سرویسیه یا قارچ هوازی آسپرژیلوس اریزا هستند و گاهی اوقات نیز حاوی هر دوی آنها می باشند و به همین علت از آنها به عنوان پروبیوتیک های قارچی یا افزودنی های غذایی قارچی یاد می شود.

ادامه مطلب….پروبیوتیک ها بر تخمیر در نشخوارکنندگان

عوامل تأثیرگذار بر تأثیر پروبیوتیکی

یک پروبیوتیک ممکن است رژیم های مصرفی متفاوتی به کار گرفته شوند؛ به طوری که در یکی مصرف به صورت مداوم و در دیگری فقط یک دز مصرف می شود. اگرچه حداقل دز مؤثر تعیین نشده است، ولی مشخص شده است که تأثیر پروبیوتیکی پس از توقف تجویز از میان می رود. آزمایشات روی موش های صحرایی و انسان نشان داده است که تأثیر پروبیوتیک ها پس از توقف مصرف از میان می رود و در خوک و طیور نیز ارگانیسم های موجود در پروبیوتیک را نمی توان ۷ روز پس از مصرف در دستگاه گوارش یافت. به نظر نمی رسد که استقرار دائم ارگانیسم های بلع شده یک نتیجه محتمل باشد؛ چرا که حتی میکروارگانیسم های بومی نیز به طور دایم در دستگاه گوارش قرار ندارند. با وجود آنکه فلور را دایمی و ثابت تصور می کنند، ولی ترکیب فلور مرتباً تغییر می نماید. بدین ترتیب، با وجود آنکه ممکن است شمارش اشرشیاکُلی در تمام دوران حیات یک حیوان یکسان باشد، ولی سروتیپ های غالب به صورت دوره ای متغیر هستند. در بچه خوک ها نیز به صورت مشابه لاکتوباسیل ها در طول ۱۴ روز نخست زندگی تغییر می یابند که

ادامه مطلب….تاثیر پروبیوتیکی

ویژگی های پروبیوتیک مطلوب

گیلیلند(۱۹۷۲) نشان داد که باکتری های گرم مثبت عمدتاً در برابر لیزوزیم حساسند، اما لاکتوباسیل ها و استرپتوکوک ها در مقایسه با سایر باکتری های گرم مثبت از مقاومت بیشتری در این زمینه برخوردار می باشند. باکتری های اسید لاکتیکی در برابر اسید مقاوم هستند. کان وی و همکاران(۱۹۸۷) نشان دادند که لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در مقایسه با لاکتوباسیلوس دلبروکی تحت گونه بولگاریکوس از مقاومت بیشتری برخوردار است و در مقایسه با استرپتوکوکوس سالیواریوس تحت گونه ترموفیلوس نیز به نوبه خود مقاوم تر است. مقاومت در برابر pH پایین و خارج بدن حیوانات به نوع بافر و حضور غذا یا موادی مانند شیر بستگی دارد. این امر با نتایج مربوط به مطالعات داخل بدن حیوانات انجام شده توسط رابینز- براون و همکاران همخوانی دارد. در مطالعه آنها، میزان بقای لاکتوباسیلوس بولگاریکوس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در مایع ژژنوم پس از عبور از معده در موارد اعمال محدودیت غذایی در مقایسه با موارد معمولی بسیار پایین بود. کان وی و همکاران(۱۹۸۷) نشان دادند که بقای لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در ژژنوم و دوازدهه بسیار بالاتر از بقای

ادامه مطلب….ویژگی پروبیوتیک های مطلوب

پروبیوتیک ها در تغذیه نشخوارکنندگان

واژه پروبیوتیک که واژه ای است یونانی، به معنای”برای زندگی” می باشد. طی سالیان متمادی بکارگیری این واژه معنی آن همواره در حال تغییر بوده است. این واژه نخستین بار در سال ۱۹۶۵ توسط لی لی و استیل ول  برای مواد مترشحه به وسیله ارگانیسم هایی به کار گرفته شد که موجب تحریک رشد در میکروارگانیسم های دیگر می شدند. بنابراین، این ترکیبات کاملاً در مقابل آنتی بیوتیک ها یا مواد “پادزیست” قرار می گیرند. با این وجود، بکارگیری این واژه بدین شکل تداوم نیافت و اسپرتی(۱۹۷۱) از این واژه تحت عنوان عصاره های بافتی موجب تحریک رشد میکروبی یاد نمود. پارکر در سال( ۱۹۷۴) تعریفی را ارایه نمود که مطابق این تعریف، پروبیوتیک ها ارگانیسم ها یا موادی هستند که در تعادل میکروبی روده تأثیر گذارند. این تعریف بکارگیری پروبیوتیک ها را به میکروفلور روده مرتبط می سازد و بکارگیری کلمه “مواد یا ترکیبات” مفهوم وسیعی به آنها می بخشد که حتی آنتی بیوتیک ها را نیز فرا می گیرد. فولر(۱۹۸۹) تعریف جامعتری را ارایه نمود؛ مطابق این تعریف، پروبیوتیک ها مکمل های غذایی میکروبی هستند که از طریق بهبود تعادل میکروبی روده تأثیرات سودمندی بر روی میزبان دارند. این تعریف جدید بر ماهیت زنده پروبیوتیک ها تأکید دارد.

ادامه مطلب….پروبیوتیک ها درنشخوارکنندگان

هضم و جذب ترکیبات ازته در نشخوارکنندگان

تجزیه شدن ترکیبات غیر پروتئینی(آمیدها، پپتیدها و اسیدهای آمینه) که در مایع شکمبه منتشر می شوند عموماً خیلی سریع است. اکثراً ازت غیر پروتئینی مواد خوراکی بوسیله میکروارگانیسم ها به آمونیاک هیدرولیز می گردد. ممکن است آمونیاک حاصل از آمین زدایی اسیدهای آمینه، از هیدرولیز اوره بوسیله آنزیمها یا از دیگر ترکیبات ازته موجود در جیره باشد. آمونیاکی که بدین طریق تشکیل می شود ممکن است بوسیله باکتری های شکمبه برای سنتز پروتئین میکروبی مورد استفاده قرار گیرد، یا جذب شده و داخل خون شود. آمونیاک شکل عمده ازت مورد استفاده میکروب های شکمبه است. باکتری ها می توانند از اسیدهای آمینه آزاد و پپتیدها نیز استفاده نمایند. تراکم آمونیاک عمدتاً بر اساس زمان بعد از مصرف غذا و بر حسب منبع ازته خوراکی تغییر می نماید به همین علت، اگر ازتی که تامین شده به شکل اوره باشد، پیک آمونیاک ۱ تا ۲ ساعت بعد از صرف غذا بدست می آید. در عین حال اگر منشاء ازت گیاهی باشد، پیک آمونیاک ۳ تا ۵ ساعت بعد از صرف غذا حاصل می شود، همان زمانی که پیک اسیدهای چرب فرار ظاهر می شود. تراکم آمونیاک در یک زمان معین فقط بستگی به نرخ آزاد شدن آمونیاک از ازت خوراکی ندارد، بلکه به میزان مصرف میکروب های شکمبه و نرخ جذب از دیواره شکمبه نیز دارد.

ادامه مطالب…..هضم و جذب ترکیبات ازته در نشخوارکنندگان

پرواربندی گوسفند

پرواربندی از سن دو هفتگی و همزمان با شروع تغذیه بره ها با مواد کنسانتره و علوفه تا سن چهار ماهگی انجام می شود. در این روش برای تغذیه بره ها علاوه بر شیر ماده از کنسانتره و همچنین علوفه دارای ضریب هضمی و پروتئین زیاد است(گل یونجه) استفاده می شود . در مدت پرواربندی علوفه به صورت آزاد در اختیار بره ها قرار می گیرد ولی مصرف کنسانتره به صورت جدول ذیل می باشد . برای کنترل تغذیه بره ها و ممانعت مادرها از تغذیه با کنسانتره یک دیواره جدا کننده که فقط بره ها می توانند از آن عبور کنند در آغل قرار داده می شود. این روش تغذیه را اصطلاحاً Creep Feeding می گویند. کنسانتره مصرفی برای بره ها باید تا سن ۴۰ روزگی حاوی حدود ۲۰ درصد پروتئین خام باشد و سپس به حدود ۱۶ درصد کاهش یابد. تجربه نشان می دهد افزایش وزن روزانه بره ها در این روش تغذیه (به جز نژادهای زل و سنگسری) حدود  ۳۰۰-۲۵۰ گرم می باشد. به طوری که وزن بره ها به دلیل رشد سریع در پایان مدت مذکور به ۴۰-۳۵ کیلوگرم افزایش می یابد. پروار بره های شیرخوار در چراگاه نیز قابل اجرا است . دراین روش مرتع یا چراگاه را با استفاده از میله های عمودی یا افقی به چند قسمت تقسیم می کنند. ارتفاع اولین میله افقی از سطح زمین و یا فاصله دو میله عمودی به اندازه ای است که فقط بره ها می توانند از آن عبور کرده و تغذیه کنند.

ادامه مطالب….روش های پرواربندی گوسفند

اثر تغذیه بر بروز بیماریهای متابولیکی گاو شیری

ادامه مطالب….بیماری های متابولیکی گاو شیری۱

اهمیت خوراک کامل در تغذیه گاوهای شیری

سیستم تغذیه جیرۀ کامل، سیستمی ارزان و کارآمد برای کنترل دقیق تغذیه گله های بزرگ گاو شیری محسوب می‏شود. در نتیجه تغذیه گاو با جیرۀ کامل افزایشی برابربا ۱۵/۰ درصد واحد در میزان چربی شیر و ۰۵/۰ درصد واحد در میزان مواد جامد بدون چربی نسبت به تغذیه جداگانه، علوفه و کنسانتره مشاهده شده است.

ادامه مطالب….اهمیت خوراک کامل

اندازه ذرات خوراک و عملکرد گاوهای شیری

نشخوارکنندگان نیاز به الیاف علوفه ای با شکل مناسب دارند. تحقیقات نشان داده است که افزایش سطح الیاف و اندازه ذرات بطور موثری فعالیت جویدن را افزایش داده و اعتقادبراین است که جریان بزاق،pH شکمبه، نسبت استات به پروپیونات وسطح چربی شیر را نیز افزایش می دهد. اگرچه نتیجه مصرف جیره های با ساختارفیزیکی نا مناسب منجر به آسیب به تخمیرشکمبه ای و عملکرد ناقص شکمبه می شود لیکن از طرف دیگرافزایش مقدار علوفه بلند و درشت نیز می تواند  خوراک مصرفی و قابلیت هضم را محدود کرده و در نهایت توان انرژی حیوان را تحت تاثیرقراردهد. توصیه های رایج NRC برای تعیین نیازهای حیوان و ترکیبات خوراک مفید می باشد ولی توصیه های دقیقی را در مورد شکل فیزیکی جیره ارائه نمی دهد. جویدن و نشخوارکردن به عنوان یک اندازه گیری صحیح  از خصوصیات خشبی بودن برای جیره های نشخوارکنندگان شناخته شده اند.

ادامه مطالب…..اندازه ذرات بر عملکرد گاو شیری

روشهای عمل آوری خوراک دام

فرآیند های شیمیایی

در فرآیندهای شیمیایی که عمدتاً به خاطر  هضم پلی ساکاریدهای مواد خوراکی انجام می گیرد، هدف اصلی شکستن پیوندها و اتصالاتی است که اجزای دیواره سلولی را به همدیگر مرتبط می نماید.  پیوند ایجاد شده بین پلی ساکارید ها بخصوص همی سلولز ها و مواد فنلیک در تنظیم هضم آن توسط حیوان دخالت دارد.

 فرآوری میکروبیولوژی

استفاده از تخمیر میکروبی برای حفظ و ذخیره خوراک دام یک روش معمول می باشد. تولید سیلاژ ذرت، سورگوم، یونجه و سایر مواد خوراکی بستگی به تخمیر غیر هوازی کربوهیدراتهای محلول و تبدیل آنها به اسیدهای چرب فرار و اسیدهای دی کربوکسیل دارد. برای افزایش ارزش غذایی خوراک حاوی مواد لیگنوسلولزی توسط آنزیم های قارچی، میکروبی و مخمرها آزمایشات متعددی انجام شده است که نتایج حاصل از آنها متفاوت میباشد. اغلب میکروارگانیسم هایی که باعث متلاشی شدن بخش لیفی گیاهان می شوند، قارچها هستند.

میزان هضم خوراک به منظور تحت تأثیر قرار گرفتن توسط میکروارگانیسم ها بستگی به مدت زمان توقف آن در شکمبه و نگاری دارد. مدت زمان توقف غذا در دستگاه گوارش نیز به اندازه ذرات و وزن مخصوص خوراک بستگی دارد. اعمال فیزیولوژیکی جویدن و تخمیر میکروبی تعیین کننده میزان مصرف و قابلیت هضم علوفه بلند هستند.  سرعت عبور مواد خوراکی مهمترین عاملی است که سبب محدودیت مصرف بسیاری از علوفه ها می شود.

فرآوری فیزیکی و مکانیکی نقش بسیار مهمی در تغذیه دام دارد. اثر این نوع فرآوری بر خوراک خشبی و متراکم از سالیان قبل مورد توجه محققین بوده است. بخصوص طی سالیان اخیر با ابداع روشهای متعدد این نوع فرآوریها توانسته اند تأثیر مطلوبی بر روند تأمین مواد مغذی مورد نیاز از خوراک قابل دسترس نشخوارکنندگان داشته باشند.

ادامه مطالب…..روشهای عمل آوری خوراک دام